Kominn tími til að fá betri forustu með baráttuvilja og réttlætiskennd.

Ég bendi fólki á blogg um einelti í Hafnarfirði, þar sem K.Í.BRÁST MÉR ALGERLEGA.        Ég bað ítrekað um aðstoð, þar sem stjórnsýslulög voru brotin á mér af Erlu Guðjónsdóttur,þá skólastjóra Öldutúnsskóla og Magnúsi Baldussyni fræðslustjóra.           Í starfslokasamningi við Hafnarfjarðarbæ var ákvæði um  "engin eftirmál" af deilum okkar,sem þau brutu með því að koma í veg fyrir að ég fengi vinnu sem tónmenntakennari í Hafnarfirði og nágrenni, árum saman, og nú síðast í sumar...(Sjá fleiri blogg.)           Það virðis almennt ENGIN virðing fyrir lögum og reglum hjá skólastjórum, né starfsmönnum K.Í.  Best að "þagga málin niður".....Það er ekki líklegt að svona LATT fólk með svona réttlætiskennd muni ná nokkrum árangri fyrir okkur kennara.Ég hef verið meira og minna atvinnulaus, sem tónmenntakennari í mörg ár, og svo komast skólastjórar UPP MEÐ að auglýsa störf, en HÆTTA við að ráða, ár eftir ár...                                   Gott í bili, en KJÓSUM BETRA FÓLK til að vinna fyrir okkur og REKUM lögfræðing K.Í.   Kári Friðriksson.

Snýst fyrst og fremst um krónutöluna

Einelti í Hafnarfirði og margir að brjóta stjórnsýslulög.

"Varðhundar valdsins" kom mér í hug, þegar ég hafði ekki fengið að birta grein í Fréttablaðinu,D.V. eða Pressunni. Ég kvartaði þar yfir EINELTI Erlu Guðjónsdóttur skólastjóra Öldutúnsskóla,sem ég kærði fyrir bæjarstjórn og fræðslustjóra fyrir nokkrum árum. Nýlega komst ég að því að hún hefur, með aðstoð fyrrvarandi samstarfsmanna á Fræðsluskrifstofu Hafnarfjarðar, komið í veg fyrir að ég fengi vinnu við tónmenntakennslu í þó nokkrum skólum á "áhrifasvæði hennar" sem skólastjóra og sjálfstæðiskonu.
Magnús Baldursson fræðslustjóri og hún,eru að brjóta samning sem bærinn gerði við mig, auk þess að brjóta stjórnsýslulög og almennar siðgæðisreglur. Ég set greinina SEM EKKI FÉKKST BIRT hér fyrir neðan, og vona að Morgunnblaðið fari ekki sömu leið og hin stóru blöðin og "þaggi niður óþægilega gagnrýni á fjölda manns."  
Virðingarfyllst,  Kári Friðriksson, atvinnulaus tónmenntakennari.

 Einelti og samningsbrot Erlu Guðjónsdóttur skólastjóra.

Ég reyni að hafa þessa grein ekki langa, þó mig langi til að segja margt.

Ég vann í Öldutúnsskóla í 7 ár, áður en ég kærði Erlu skólastjóra

fyrir slæma framkomu og „hótanastjórnun“. Hún var þá á sínu öðru ári sem

skólastjóri og hreint ekki vinsæl sem slík, ef satt skal segja. Alls hættu um

tveir þriðju kennara þessi tvö fyrstu ár, og           þar af sumir vegna óánægju með

framkomu Erlu. Ég hafði heyrt ýmsar sögur, án þess að „lenda í henni“

sjálfur,nema með kjánalegar aðfinnslur um að „ börnin kæmu snarvitlaus úr

tíma hjá mér, og væru til vandræða í næsta tíma á eftir“.

Ég sagðist eiga nóg með að hafa aga í mínum tímum, og gæti ekki borið

ábyrgð á næsta tíma líka. Þegar við ræddum þetta betur, kom í ljós að sumum

fannst börnin hávaðasamari en venjulega eftir að hafa verið í tónmennt. Ég

reyndi að útskýra að það væri eðlilegt þar sem ég léti börnin gera söngæfingar

sem styrktu og stækkuðu röddina, og þau væru kannski búin að syngja

hástöfum mörg lög, áður en þau færu í næsta tíma og þá væri röddin mun

hávaðasamari í dálítinn tíma á eftir. Ég held að flestir muni skilja þetta.

Ástæðan til að ég kærði Erlu var atvik, þar sem hún hótaði mér áminningu

(saklausum) fyrir að hafa ekki sett kennsluáætlun inn á sameiginlegt svæði.

Ég sagðist hafa gert það fyrir c.a. þremur mánuðum.

Þarna voru báðir yfirkennararnir staddir,María og Guðmundur Ingi. Hann fór

og náði í þetta af netinu eins og skot. Ekki baðst Erla afsökunar á að hafa

hótað mér svo alvarlegum hlut, sem áminningu. Svona framkoma varð

einmitt til þess að ýmsir ágætir kennarar hættu.

Ég sendi kæru til bæjarstjórnar,starfsmannastjóra og fræðslustjóra og var vel

tekið, enda var vitað að margir höfðu hætt, eða voru að hætta þá um vorið,

vegna framkomu Erlu.

 Á fundi, var rætt um þessi mál og ég m.a. spurður hvort ég treysti mér

til að vinna áfram undir stjórn Erlu. Ég sagðist mundu reyna það, annars

tapaði ég talsverðu við það að færa mig á milli skóla, vegna breytinga á samn-

ingum, þar sem kennsluafsláttur tónmenntakennara var „seldur“ fyrir smá

launahækkun fyrir alla....

Í stuttu máli var mér boðinn starfslokasamningur með fullum launum í eitt

ár, (til að bjarga mér, og Erlu frá að vinna saman). Ólafur Loftsson hjá K.Í.

var himinlifandi með samninginn. Sagði að annars mundi Erla finna leið

til að losna við mig. „Skipulagsbreytingar“ væru oftast notaðar .

Í starfslokasamningnum er ákvæði um að  „engin eftirmál skuli verða af

þessu“ .  Það atriði hefur Erla, með hjálp Fræðsluskrifsstofu marg-brotið

með því að rægja mig .  Hún hefur gefið  „óumbeðin meðmæli“  sem hafa

komið í veg fyrir að ég fengi vinnu sem kennari árum saman og í mörgum

grunnskólum. Erla starfaði árum saman á fræðsluskrifstofunni áður en hún

var „fengin til að koma hlutunum í lag“ í Öldutúnsskóla.

Ég komst loks að því í fyrra að Erla og fræðsluskrifstofan stóðu á bak við það

að ég fengi ekki vinnu. Þá lét skólastjóri Víðistaðaskóla loks undan áskorunum

og tilvísunum í stjórnsýslulög um að ég ætti andmælarétt, og rétt á að fá að

vita hver hefði gefið mér slæm meðmæli. Ég hafði án árangurs reynt að fá

það í fleiri skólum,og gekk það lengst í Kársnensskóla, þar sem skólastjóri,

(Guðrún) skrifaði að hún „ treysti sé ekki til að ráða mig, vegna meðmæla“

(ef hægt er að kalla slæm ummæli um fólk „meðmæli“ ).

Ég  skrifaði henni árangurslaus bréf með tilvísan í stjórnsýslulög, sem

eiga að tryggja sanngjarna meðferð mála. Erla hafði greinilega beðið hana,

og væntanlega aðra sem hún hafði rægt mig við, að þegja yfir því að hún væri

að tala illa um mig. Hún er auðvitað vanhæf vegna deilna okkar, OG að brjóta

samninginn með ákvæðinu um  „engin eftirmál.“

Ármann bæjarstjóri og Þorsteinn starfsmannastjóri í Kópavogi,brugðust ekki

við ítrekuðum bréfaskriftum þannig að ég vissi ekkert hver hafði gefið þessi

hrikalega slæmu meðmæli, þannig að betra væri að börnin fengju ENGA

tónmenntakennslu heldur en að ég kenndi.

Þetta fólk,sýndi algert virðingarleysi fyrir lögum og reyndar lélegt siðgæði,

ekki síst Guðrún skólastjóri, sem ætti að hafa vitað að Erla væri að hefna sín á

mér, fyrir að klaga hana.

K.Í. gerði því miður EKKERT, þrátt fyrir að ég gerði mitt

besta í að fá fólk þará bæ til að berjast fyrir mig og réttlætinu. Þá var reyndar ekki

vitað, að Erla stæði á bak við þetta, en það HEFÐI komist upp, ef lögum hefði verið

fylgt.

Í staðin var ég „að berjast við vindmyllur“ og gruna aðra um róginn.

Hefði K.Í. skorað á Kópavogsbæ að fara eftir stjórnsýnslulögum, um

rannsóknarreglu, andmælarétt og meðalhófsreglu hefði málið kannski

farið þannig að ég hefði fengið vinnu í Kársnesskóla.

Varla finnst fólki í alvöru, að það sé eðlilegt að kona, sem ég klagaði fyrir

slæma framkomu við mig skuli geta hefnt sín (nafnlaust) árum saman.

Flataskóli og Víðistaðaskóli fengu báðir að ráða „ófaglærðan leiðbeinanda“

frekar en mig, án þess að ég fengi að sjá rök, (sem ég gæti svo andmælt.)

Þar var alls ekki farið eftir stjórnsýslulögum og loks síðasta haust, þegar ég

vissi að Erla hafði lagt mér til illt orð og skrifaði formanni Undaþágunefndar,

Erlu Guðjónsdóttur, sagði henni frá því að ég vissi um aðkomu Erlu að mínum

málum , sem hún væri þó vanhæf til að fjalla um og þar að auki að brjóta

samning. Ég heimtaði RÖK fyrir því að ég fengi ekki vinnuna og sagði að

margir aðrir skólastjórar gætu gefið mér meðmæli.  Svo bað ég hana að

upplýsa um hvort hún sjálf væri á nokkurn hátt „vanhæf“ til að fjalla um

mín mál, vegna tengsla við nöfnu hennar, Erlu Guðjónadóttur.

Ekki var því svarað, (sem hlýtur að vera ólöglegt,og allavega ekki til

fyrirmyndar).  Engin rök voru nefnd, aðeins sagt að nefndin hefði

ákveðið að það mætti ráða ófaglærðan í minn stað .

Kennarasamband Íslands gerði heldur ekki neitt, þegar ég loksins hafði

upplýsingar um að Erla skólastjóri og Fræðsluskrifstofa Hafnarfjarðar,

 hafi að öllum líkindum staðið fyrir „meðmælunum slæmu“ sem hafi

komið í veg fyrir að ég fengi atvinnu í fjölda skóla, árum saman. Ég hef þó ekki

fengið að sjá þau, en Erla skrifaði minnisblað sem fylgdi með svari Fræðslu-

skrifstofu, þar sem hún segir að ýmislegt hafi verið að minni kennslu og það

hefi verið reynt að leiðbeina mér, án árangurs. (Hún nefnir samt engin dæmi).

Erla hefur ekki neina tónlistarmenntun að því er ég veit, og reyndi ekkert að

 „leiðbeina mér“ . Ég get nefnt það að námsstjórinn í tónmennt í Hafnarfirði,

 Egill Friðleifsson vann í Öldutúnsskóla fyrstu árin eftir að ég byrjaði, og hafði

ég beinan aðgang að ráðum og aðstoð hjá honum, og aldrei var hann með

neikvæðar athugasemdir um mína kennslu. Erla er að ljúga í hefndarskyni.

Fræðsluskrifstofa nefnir hins vegar bara  „erfið samskipti“ sem ástæðu, ekki

að ég sé slæmur kennari.

Ég fullyrði ekkert um hvort ég sé frábær kennari, en ég hef örugglega batnað

talsvert sem slíkur,bæði vegna reynslunnar, en einnig þar sem ég hef bætt

mig tónlistarlega með meira tónlistarnámi. Framhaldsnám í söng, námskeið í

kórstjórn, nám í Orgelskóla Þjóðkirkjunnar,þar sem ég tók tíma í píanóleik,

orgelleik og söng. Einnig má nefna nám í gítarleik og „örnámskeið“ í

agastjórnun, sem ég fékk síðasta árið mitt í Öldutúnsskóla.

„Erfiðu samskiptin“ eru auðvitað við Erlu, en hvað þá um alla hina,

þá sem hættu ? Þorðu ekki að kvarta yfir stjórnunarstíl hennar, en forðuðu

sér bara. Magnús Baldvinsson fræðslustjóri ætti að skammast sín fyrir að

láta Erlu komast upp með þetta og hann er auðvitað sjálfur ábyrgur fyrir

þeim brotum á stjórnsýslulögum sem þarna eru framin, auk þess að

starfslokasamningurinn var með ákvæði um  „engin eftirmál“ og  er hann

auðvitað þverbrotinn.

Afleiðingar þessa brota eru þær að eftir að kreppan skall á og að þrengdi hef

ég aldrei haft fulla vinnu við tónmennt, en misst af vinnu í þó nokkrum

skólum eins og Flataskóla (þar sem skólastjórinn var ótrúlega neikvæður í

minn garð ) sem gæti eftirá að hyggja verið vegna þess að skólastjórar á þessu

svæði hittast á fundum. Í Kársnesskóla og Ingunnarskóla var ákveðið að hafa

frekar enga tónmennt  frekar en að ráða mig. Ég fékk ekki að vita af hverju

sama þó að ég benti á stjórnsýslulögin. Á Álftanesi fékk ég ekki vinnu, en þar

sat Erla í bæjarstjórn fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Síðast, en ekki síst, ég hef ekki

fengið vinnu í alls fimm skólum í Hafnarfirði, án útskýringa, nema loks í fyrra-

haust, þegar Hrönn skólastjóri Víðistaðaskóla gaf það upp að fræðsluskrif-

stofan mælti gegn því að ég fengi vinnu. „Samskiptin...“

Hinir skólarnir voru Engidalsskóli, Setbergsskóli, Hraunvallaskóli og svo nú

fyrir nokkrum vikum Öldutúnsskóli.

Ég komst að því að rafræn umsókn sem ég sendi nú í haust „hvarf“ og er

ég bað um viðtal við Valdimar Víðisson þóttist hann enga umsókn hafa fengið,

og vera búinn að gera ráðstafanir til að hafa enga tónmennt. Ég sagði að

ég mundi senda afrit af staðfestingu á móttöku umsóknar, en möguleiki væri

á að hún hefði verið „látin hverfa“ . Ég sendi auðvitað snarlega

staðfestinguna, en fékk svo mjög undarlega orðað bréf þar sem Valdimar

segist ekki ætla að ráða mig „vegna viðhorfa til umhverfisins“, í staðin

fyrir að segja að mér hefði verið nær að klaga Erlu um árið.....

Ég komst svo að því, þegar ég skoðaði kennaralistann í Öldutúnsskóla á netinu

að þar er Hallfríður Erla Guðjónsdóttir (Erla skólastjóri) skráð sem

stundakennari og það er nóg til þess að ekki er hægt að ráða mig.....

(Hún er sem sé þetta „umhverfi“ ). Greinlega hefur Erla enn gott samband við

Magnús Baldvinsson, vin sinn á fræðsluskrifstofunni, og Valdimar gerir bara

eins og „umhverfið“ segir honum, enda búinn að vera undir hælnum á Erlu

síðustu ár, sem aðstoðarskólastjóri. Skiptir engu, þó verið sé að brjóta lög

og samning um „engin eftirmál“, eins og það var orðað í starfslokasamn-

ingnum við mig.

Ég var búinn að senda blöðunum efni í blaðagrein um þessi mál í mars, og

fékk loforð um birtingu, en ég yrði að skrifa greinina sjálfur undir nafni...

Mér fannst betra að bíða aðeins og sjá hvort ég fengi vinnu í friði, eftir að það

hafði komist upp hvernig málið var vaxið. Hélt kannski að heiðarlegu fólki

með réttlætiskennd og virðingu fyrir lögum þætti ótækt að ég fengi ekki vinnu

vegna hefndaraðgerða Erlu og Magnúsar vinar hennar fræðslustjóra.

Ég hafði skrifað öllum í bæjarstjórn Hafnarfjarðar um málið, án þess að

nokkur svaraði. Hringdi þá í einn úr bæjarstjórn, sem lofaði að koma erindinu

til Haraldar bæjarstjóra. Þar kvartaði ég yfir brotum á starfslokasamningnum,

stjórnsýslulögum og almennum siðferðisbresti fólks sem leggur svona í

einelti.  Haraldur Líndal Haraldsson  svaraði þannig að hann teldi ekki að

erindi mitt kallaði á viðbröð af hálfu bæjarins.....

ER ÞETTA MANNAUÐSSTEFNA HAFNARFJARÐAR ?

„ Sá sem vogar sér að klaga yfirmann fyrir slæma framkomu og einelti, hann

skal aldrei fá vinnu framar í Hafnarfirði og þar sem hægt er að koma í veg fyrir

það.“  (Mín greining..) Þetta er greinilega mannauðsstefna Haraldar.....

Þetta er stjórn hægri manna og Erla er auðvitað með góð ítök í Sjálfstæðis-

flokknum. Öðru vísi kom Lúðvík Geirsson fram, þegar bærinn gerði starfs-

lokasamning við mig, til að tryggja að ég hefði ekki fjárhagslegan skaða af að

hætta kennslu í Öldutúnsskóla. Ég fékk laun í heilt ár. Það var öðruvísi

„mannauðsstefna“.  Haraldur bæjarstjóri hefur reyndar fengið gagnrýni fyrir

að koma illa fram við fleiri, t.d. hafnarstarfsmenn,ef ég man rétt. Viljum við,

sem búum í Hafnarfirði hafa svona mann, sem sér ekkert athugavert við það

að brjóta samninga og stjórnsýslulög ?

EINELTI MEÐ HJÁLP MARGRA....

Hefði fólk nú almennt haft siðgæðisvitundina í lagi, og virðingu fyrir lögum,

þá hefði Erla aldrei komist upp með að rægja mig árum saman (nafnlaust) og

koma í veg fyrir að ég fengi vinnu í fjölmörgum skólum. Fjárhagslegt tap er

mjög mikið, frá c.a. 100 til 150 þúsund á mánuði, þegar ég hef unnið

„láglaunastörf“ og upp í 250 þúsund, þegar ég hef ekki fengið vinnu á

móti því hlutastarfi (35%) sem ég hef haft í Gerðubergi við kórstjórn.

Þar er ég á mínu tuttugasta og öðru ári sem kórstjóri, og  „samskiptin“

bara ennþá í góðu lagi..... Guðrún Jónsdóttir forstöðukona var enda

alltaf efst á lista mínum yfir meðmælendur þegar ég sótti um vinnu.

(Erla komst auðvitað aldrei á listann og enginn hefði átt að hlusta á

hennar „óumbeðnu meðmæli“ sem sýna bara hvað hún er illa innrætt

og hefnigjörn.)  Hún hefur kostað mig um það bil 12 milljónir í launatapi,

miðað við að ég hefði fengið fulla stöðu sem kennari. Í viðbót hafa þau

„blóðsugufyrirtæki“ sem lifa á því að þyngja byrðar þeirra sem skulda,

Mótus,Lögheimtan og hvað þau nú heita sogið lífskraftinn úr okkur hjónum.

Hefði ég haft fulla vinnu,hefði ástandið verið allt annað, og blóðsugurnar

ekki fengið neitt frá okkur. ( Það er ekki gaman að hlusta á konuna sína

gráta af fjárhagsáhyggjum...)

KENNARASAMBAND ÍSLANDS hefur brugðist hrikalega og það er til hábor-

innar skammar að „stéttarfélag“ skuli ekki gera neitt til að farið sé að lögum

við ráðningar á fólki. Meira að segja eftir að það komst upp, að Erla Guðjóns-

dóttir og Magnús Baldvinsson stæðu á bak við „slæmu meðmælin“ í trássi við

stjórnsýslulög og gerðan starfslokasamning, þá gerir K.Í. EKKERT.

Ég skrifaði formanninum, Þórði Árna Hjaltested í vetur og kvartaði yfir því

að lögfræðingurinn Erna Guðmundsdóttir og Ólafur Loftsson hefðu í gegnum

árin ekki viljað fara í mál eða gera neitt til að hjálpa mér, þegar ég hefði

kvartað yfir brotum á stjórnsýslulögum við ráðningar. Ekki einu sinni þegar

aðild Erlu hefði loks komist upp. Það er ekki mikill baráttuvilji eftir í Ólafi,

sem þó var með mér á fundi fyrir tíu árum þar sem kæran var til umræðu.

Hann sem var svo ánægður með samninginn, gerir nú ekkert, þó að hann sé

brotinn. Lögfræðingurinn virðist ekki hafa lesið stjórnsýslulögin, eða halda að

þau séu bara grín...

Það er kominn tími til að fá almennilegt fólk í forystu K.Í.

FINNST FÓLKI ÞETTA VERA ALLT Í LAGI ?

Ég get nefnt í lokin, að þegar ég hafði verið fimm ár í Hvassaleitisskóla þá

ákvað Pétur Orri Þórðarson skólastjóri að taka tónmenntatímann af 7. bekk,

og nota tímann í annað. (Held stærðfræði). Foreldrar og nemendur söfnuðu

þá undirskiftum og kröfðust þess að börnin fengju tónmennt aftur, (sem þau

og fengu).  Ég er ekki að halda því fram að það hafi verið vegna þess að ég hafi

verið svona frábær kennari, en mér hlýnaði samt svolítið um hjartað.

Nú er spurningin,hvort ég á að ráða mér „alvöru“ lögfræðing, og fara fram

á skaðabætur frá öllum þeim sem bera ábyrgð á atvinnutapi mínu, á einn eða

annan hátt, í allt sennilega rúmlega 12 milljónir.

Spurningin er líka, hvort mér gangi betur að fá vinnu við tónmenntakennslu,

eftir að fólk les þessa grein.

Eftir stendur að það virðist ríkja ALGERT VIRÐINGARLEYSI fyrir lögum hjá

mörgu af því fólki  sem fer með stjórn mála á Íslandi.

Kári Friðriksson tónmenntkennari og söngvari.

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• _kjol_og_hvitt_1.jpg

Dónaskapur atvinnurekenda sem svara ekki umsóknum, 52 OF GAMALL til að vinna.

Ég ákvað að skrifa loksins blogg, til að losa mig við smá pirring.
Stór partur atvinnurekenda SVARAR EKKI umsóknum.
Það er auðvitað dónaskapur, en LÍKA HEIMSKULEGT, þar sem                                                    
þeir sem hunsaðir þannig eru ekki líklegir til að beina viðskiptum
sínum þangað.
Segjum að 50 manns hafi sótt um á Kökuhorninu, eins og ég gerði fyrir
þremur vikum. Talað er við fimm, og tveir ráðnir.
45 manns eru EKKI VIRTIR SVARS !  
Munu þeir fara þangað til að kaupa með kaffinu ? Kannski tuða þeir við
ættingja og vini, sem LÍKA hætta að versla við Kökuhornið.....
Ég nefni nokkur fleiri fyrirtæki, sem ekki hafa (enn) svarað umsókn frá
mér.
Byggt og búið, World Class, Maxi, Gæðabakstur,Fréttablaðið (365 miðlar) 
Kaffitár, Hótel Centrum,Wilsons pizza, Hlöllabátar og Castello.
ANNAÐ,sem pirrar mig eru fordómar vegna aldurs.
Ég er 52 ára,með mikla starfsreynslu á ýmsum sviðum. Stunda reglulega
líkamsrækt og get á góðum degi tekið 150 kíló í bekkpressu.
Ég hringdi í NONNABITA í morgun og spurði eftir vinnu. Fékk það framan í
mig að "52 ára er ALLTOF GAMALT" til að vinna þar. Hæsti aldur væri 35 ár.
(Samt viðurkenndi viðmælandi að unga fólkið 22 til 26, sem helst væri ráðið
"entist ekki í langan tíma"......)
TAKK FYRIR ÞAÐ NONNABITI, á morgun fer ég með "göngugrindina mína"
og MÓTMÆLASPJALD og stend fyrir utan hjá ykkur.
Ég er að hugsa um að BÆTA HÉR FYRIR NEÐAN nöfnum á þeim fyrirtækjum
sem EKKI SVARA atvinnuumsóknum. Lesendum þessa er VELKOMIÐ að
bæta við þann lista.
Virðingarfyllst,  Kári Friðriksson . 

Víkingur REKINN af Fjörukránni,fyrir að skrifa á Facebook. Málfrelsi lítils metið af atvinnurekenda.

Þann 8. september síðastliðinn skrifaði ég blogg, þá nýkominn úr aukavinnu sem ég hef haft í þá 13 og hálft ár, sem er að syngja og skemmta í víkingabúningi,matargestum á Fjörukránni í Hafnarfirði.
Rétt er að nefna að á þeim tíma hefur ýmislegt gengið á og stundum hef ég verið við það að hætta, tvisvar hefur Jóhannes Viðar hringt í mig og beðist afsökunar á því sem hann hafði sagt og ég þá sætt mig við það og unnið áfram. Er ég nær örugglega sá sem hef unnið lengst á Fjörukránni, enda er ég þolinmóður og hef sætt mig við ýmislegt,enda að reyna að vinna fyrir fjölskyldunni. Margir hafa hætt jafnvel í illu, eftir stuttan starfstíma, enda forstjórinn þekktur fyrir að hafa "erfitt skap".                                                                           Þegar ég mætti í vinnu næst, eftir að hafa skrifað umrætt blogg, sem ég læt fylgja með orðrétt á eftir , kallaði Jóhannes Viðar mig inn á skrifstofu í hléi og sagðist ekki vilja hafa það að ég skrifaði neitt um Fjörukrána á Facebook,(eða annars staðar) og gerði ég það aftur yrði ég rekinn. Auk þess yrði ég að taka tafarlaust út , það sem ég hefði skrifað. Kannski var mælirinn orðinn fullur, eftir 13 og 1/2 ár af því að vinna hjá manni sem maður gat aldrei vitað hvort væri í fínu, eða brjáluðu skapi þegar maður mætti í vinnuna.  Ég ákvað að standa á mínu, það ER MÁLFRELSI á Íslandi og bölvuð frekja og yfirgangur að ætla að stjórna því hvort maður tjái sig um starf sitt, sem hefur verið stór partur af lífi mínu í rúm 13 ár. Í ofanálag var ekkert í því sem ég skrifaði neikvætt, nema að ég ætti kannski skilið að fá meira borgað fyrir að standa mig vel á svona stórum kvöldum, (að syngja EINN, fyrir 170 manns). Það hefur Jóhannes aldrei mátt heyra á minnst, að borga aukalega fyrir meira álag.....Hann verður því nískari eftir því sem hann verður ríkari....Laun fyrir söng þar hafa dregist saman um einn þriðja af því sem þau voru, þegar ég byrjaði...SAMT er hann að nota færri söngvara fyrir sömu stærð af gestahóp...
Ég endurskrifa hér fyrir aftan það sem ég skrifaði þann 8. sept, orðrétt:                                                                                            Söng aleinn fyrir rúmlega 170 manns, á Fjörukránni í kvöld....Það gekk reyndar mjög vel, enda er ég raddmikill og fær í að koma fram...Man samt að þegar ég var að byrja þar fyrir rúmum þrettán árum þá var reglan sú að söngvari númer tvö, bættist við þegar fleiri en 25 voru í "Víkingamatseðli". Þá hefðu verði fimm í hóp að sinna svona mörgum. Reyndar voru ekki allir söngvararnir þá með "óperurödd". Það þarf talsverðan kraft til að heyrast þokkalega þegar maður syngur yfir stóra salinn á neðri hæðinni, og reyndar líka "Tunnusalinn" og Hofið" uppi. Þarna næst oft frábær "Brekkustemming" og sennilega enginn veitingastaður á Íslandi þar sem hópar geta komið og heyrt flotta söngvara syngja fyrir sig PLÚS að geta sjálfir sungið fjöldasöng....Eftir "Íslenska prógrammið" í kvöld söng ég t.d. með gestum, Vem kan segla,My bonny, Che sara,Wild rower, Det var brennivin í flasken,Once upon a time og Ring of fire.... (Kann líka fullt af "íslenskum fjöldasöngslögum".)       Ég fer reyndar út fyrir Fjörukrána með mína hæfileika og syng stundum í veislum,bæði einsöng og stjórna fjöldasöng....(Þá oft á aðeins hærra kaupi). Maður nær nú samt dálitlum pening ef maður fær hátt í tíu "job" á mánuði á Fjörukránni.   Staðreynd samt að "fimm söngvarar kosta meira en einn" , þannig að kvöldið í kvöld hlýtur að koma vel út "kostnaðarlega séð".   Listrænt séð ?  Það var góð stemming.....                                                                         SVONA var nú textinn sem ég var rekinn fyrir að birta á Facebook. Dæmi hver sem vill, hvernig sá maður er, sem lætur sér detta í hug að hóta öllu illu til að losna við þessi skrif af netinu.                      Það er MARGT MUN VERRA sem ég gæti skrifað um Fjörukrána og margir fyrrverandi starfsmenn gætu vitnað um.                                        Læt þetta duga í bili, og vona að mér líði betur með það að hafa aðeins "opnað mig" .                                                                       Kári Friðriksson tónlistarmaður og "málfrelsisunnandi".S: 6910665     Bendi veitinghúsaeigendum  hér með á að vilji þeir bjóða upp á "Þjóðlegt tónlistarprógramm á sínum stöðum, þá er ég á lausu.....